Fossavatnið sem var ekki gengið

Fossavatnið sem var ekki gengið

Í gær laugardaginn 18.apríl átti ég að vera á Ísafirði að þreyta 50 km skíðagöngu ásamt hundruðum gönguskíðagarpa. Ég fór í fyrra, náði að klára og var ekki einu sinni síðust. Að vísu var sú ganga „bara“ 42 km vegna snjóleysis en ágætlega krefjandi engu að síður. Ég á ekki langan gönguskíðaferil að baki. Ég steig fyrst á gönguskíði í desember 2018. Það var reyndar á 4ra daga námskeiði á Ísafirði sem ég fór á með Hildu vinkonu. Ég átti engar græjur, hvorki skíði né föt þannig að ég var sannarlega að byrja frá grunni. Fyrirfram hafði ég litlar áhyggjur af gönguskíðunum. Það litla sem ég hafði séð var mjög þægilegt stroll á jafnsléttu. Ég hefði ekki getað haft meira rangt fyrir mér. Þetta er gífurlega krefjandi íþrótt sem reynir á allan líkamann og það er eiginlega ekkert á jafnsléttu, bara miserfiðarar brekkur.

Hérna má lesa allt um hvernig gekk að byrja á gönguskíðum og Fossavatnið 2019

 

2020 verður besta ár ævi minnar

Mikið svakalega verður 2020 frábært ár. 31.12.2019 vissi ég að framundan væri besta ár ævi minnar. 2019 var svona æfingaár. Ég var að fínstilla allskonar hluti. Koma mér í besta form lífsins og svo fann ég mér kærasta. Ég setti mér metnaðarfull markmið. Klára Landvættinn, hlaupa Laugaveginn, hlaupa mitt fyrsta maraþon og keppa í mínum fyrsta hálfan járnkarl. Ég skráði mig líka í æfingaferð með Breiðablik til Heilbronn í Þýskalandi þar sem ég ætlaði að keppa í Ólympískri þríþraut. Hún var hugsuð til að læra að keppa og njóta. Ég var tilbúin líkamlega og andlega. Ég þurfti aðeins að ná tökum á hjólinu, losna við brekkuóttann og lofthræðsluna og þá væri þetta komið. Ég er svo heppin að kærastinn á rafmagnshjól og planið var að fara upp og niður brekkur þar til mér liði vel. Ég setti líka fókusinn á gönguskíðin. Þau yrðu sett í algeran forgang enda planið að toppa mig í Fossavatnsgöngunni. Þegar ég segi toppa mig þá er ég að miða við að ganga á sama tíma og Hilda vinkona gekk á í fyrra. Við Brynjar bókuðum okkur á gönguskíðanámskeið á Ísafirði og það vildi svo heppilega til að það yrði helgina á undan Strandamótinu. Það sem ég hlakkaði til að fara á Strandamótið. Ég missti því miður af því í fyrra. Það var ömurleg veðurspá og dóttir mín átti 10 ára afmæli daginn eftir mótið. Mér fannst ekki líklegt að ég fengi verðlaun sem móðir ársins ef ég færi á mótið og myndi svo vera veðurteppt á Ströndum og missa af afmælinu.

Ég prófaði rafmagnshjólið í desember og fannst það algjörlega frábært og hlakkaði gífurlega til að ná tökum á því í vetur.

 

Hvernig massar kona Fossavatnið?

Ég ákvað að setja upp metnaðarfullt æfingaplan fyrir Fossavatnið. Vera dugleg að fara á gönguskíði um helgar og eftir vinnu. Fara á Hermannsmótið á Akureyri í janúar. Æfingabúðir á Ísafirði í lok febrúar og svo þráðbeit á Strandamótið helgina á eftir. Vera svo á Dalvík alla páskana og ganga eins mikið og ég gæti. Það er gífurlega mikið af flottum gönguleiðum á Dalvík, inn í Svarfaðardal. Sv er hægt að fara í Hlíðarfjall, Kjarnaskóg, Ólafsfjörð og Siglufjörð. Fossavatnið var stuttu eftir páskana og jú Bláfjallagangan var þarna einhvers staðar líka. Ég og Bláfjallagangan eigum góðar minningar. Þetta var fyrsta gönguskíðamótið mitt og ég kom ekki síðust í mark.

 

Þegar kærastinn byrjar betur en þú

Svo kom 2020. Það byrjaði ágætlega en svo lagðist ég í flensu. Þetta var einhver ómerkileg flensa en nóg til að ég hreyfði mig lítið eina viku. Það kom smá snjór í Bláfjöll og ég skellti mér á gönguskíði um miðjan janúar og fann gönguskíðagleðina. Í lok janúar fórum við Brynjar í Fjallakofann og græjuðum hann fyrir gönguskíðin. Mér fannst það reyndar pínu glatað. Allt í einu skildi ég Hildu vinkonu sem fylltist öfund þegar ég byrjaði að græja mig fyrir hreyfingu. Öll fötin mín voru ný og í stíl. Hennar voru meira svona samtíningur síðustu 10 ára. Munurinn á mér og Hildu var einmitt að hún var búin að stunda hreyfingu svona 20 árum lengur en ég og átti því allt til alls. Við Brynjar fengum okkur einkatíma hjá Sævari Birgissyni. Þá kom næsta svekkelsi. Það var ekki nóg að kærastinn væri betur dressaður og leit því betur út á skíðum, heldur náði hann miklu betri tökum á gönguskíðunum á fyrstu æfingu heldur en ég á minni fyrstu æfingu. Hvers vegna var það? Hann fékk einkakennslu í fyrsta tímanum sínum og svo þetta smáatriði. Hann er ekki hræddur við brekkur. Það er pínu hraðamunur á aðila sem þorir að bruna niður brekkur og aðila sem fer í 90 gráðu plóg. Sævar kenndi okkur nokkrar tækniæfingar sem við ákváðum að gera fyrir hverja göngu. Eitthvað sem ég lærði í fyrra en fannst eitthvað svo mikil tímasóun. Það hafði mögulega einhver áhrif á gönguskíðahæfni mína. Ekki ósvipað og skortur á mætingu á sundæfingum.

 

Þegar kærastinn er betur dressaður en þú

    

 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Ég sá að það gengi ekki að Brynjar væri betur til fara en ég á gönguskíðanámskeiðinu á Ísafirði. Ég meina, þetta eru 4 dagar. Það verður tekið fullt af myndum og einhver staðar verður miðaldra konan að draga mörkin. Hann er líka 3 mánuðum yngri en ég og það er stöðug vinna fyrir konur á sextugsaldri að hafa sig til fyrir yngri menn. Ég renndi því í Fjallakofann og ræddi við Sævar. Hann er útivistarráðgjafinn minn og slær ekki feilnótu, annað en ég. Ég sé stundum á Sævari að hann er ekki alveg viss um hvert ég er sé að fara með fataval.

Sævar sýndi mér jakka. „Þetta er nákvæmlega eins og jakkinn sem Brynjar keypti“ sagði ég. Við erum kannski miðaldra en þarna verð ég að draga mörkin. Við getum alveg eins fengið okkur Don Kano galla sko. Jakkinn sem ég vildi var ekki til í minni stærð. Lúxus vandamál þegar kona grennist. Eftir smá skoðun fundum við frábæran jakka sem smellpassaði. Hann var að vísu líkur Brynjars en þó ekki alveg eins. Síðan fundum við buxur, vettlinga, húfu og buff í stíl. Það er lykilatriði þegar miðaldra kona er ekki orðin nógu góð á gönguskíðum að líta amk vel út („fake it till you make it“). Ég var klár á Ísafjörð. Veðrið var ekki alveg að leika við okkur á þessum tíma, komumst ekkert á rafmagnshjólið og bara einu sinni á gönguskíðin. Það var samt allt í lagi, Ísafjörður var eftir nokkra daga og ég hlakkaði gífurlega til. Svo kom skellurinn

 

Ófært til Ísafjarðar

Við áttum bókað flug til Ísafjarðar á fimmtudagsmorgni þar sem námskeiðið byrjaði seinni partinn. Fyrsta smsið frá Flugfélaginu um seinkun kom snemma morguns og svo var þetta eins og eldheitt ástarsamband þar sem sms flugu á milli. Við endurbókuðum okkur í flug á föstudeginum eingöngu til að endurtaka fimmtudaginn. Þá ákváðum við að hætta við námskeiðið og njóta þess að ganga í Bláfjöllum í staðinn. Við náðum 3 hringjum á laugardeginum og tæpum 20 km. Daginn eftir var ófært í Bláfjöll en líka ófært frá Ísafirði. Þannig að ég ákvað að breyta gönguskíðadeginum í hjólaæfingu á síðustu stundu. Ég lagði af stað á æfinguna með góðum fyrirvara. Þegar ég var lögð af stað áttaði ég mig á því að ég hafði gleymt headsettinu og snéri við að sækja það. Tek alltaf hlaupabretti á eftir hjólaæfingunni og mér finnst mun þægilegra að hlaupa með tónlist. Það þýddi að ég mætti of seint. Dreif mig í að fylla á vatnsbrúsana. Sunnudagsæfingar eru 2ja tíma og ég tek alltaf með mér 2 brúsa. Þarna fattaði ég að ég hafði gleymt öðrum heima upp á bekk. Handklæðið sem ég tók ekki með var líklega þar líka. Ég missti því af upphitun þannig að þetta varð ansi erfiður tími. Kláraði samt tímann og skellti mér á hlaupabretti, fann hvergi headsettið. Leit í kringum mig, það eru allir með tónlist í eyrunum þannig að ég spilaði beint úr símanum. Hlaupið gekk ekki vel, ég fékk nuddsár og íhugaði að fara að væla og hætta að hlaupa. Þá rifjaði ég upp viðtalið við Arnar Pétursson sem hljóp heilt maraþon með steinvölu í skónum. Ákvað að hætta að væla og klára hlaupið, þetta voru hvort sem er ekki nema 30 mínútur. Gaman að því að því að við Arnar vorum einu sinni að hlaupa sömu helgi og við hlupum næstum því á nákvæmlega sama tímanum. Að vísu hljóp hann 21 km á meðan ég hljóp 10 km en samt, sami tími hjá okkur. Það fyrsta sem ég sá svo þegar ég kom í bílinn eftir æfingu var blessað headsettið.

 

Hvað á að gera við ónotuð gönguskíðaföt?

Þrátt fyrir að ég gæti ekki notað nýju gönguskíðafötin mín nema tvisvar á gönguskíðum þennan veturinn kom það ekki að sök því þau reyndust vera frábær vetrarhlaupaföt, gönguföt og útihjólaföt. Ég elska þegar það er hægt að nota sömu fötin fyrir fleiri en eina íþróttagrein. Eini gallinn við að æfa svona mikið af íþróttum er að ég er ALLTAF að þvo.

 

Að tapa á sundmóti eina ferðina enn

Þegar ég var ekki á Ísafirði var Breiðablik með Garpamót í sundi. Ég hefði betur skráð mig til leiks. Í sumum greinum eins og flugsundi var bara ein kona skráð í ákveðnum lengdum. Ég hefði því nelgt inn 2. sætið, nema ef það hefðu verið tímamörk eða gerð krafa um ákveðna tækni eða getu, eða kunnáttu eða ...þá hefði ég líklega verið rekin upp úr. Annars er ég búin að finna íþróttina sem ég á eftir að massa. Skotgöngukeppni. Þetta virkar ansi einfalt. Eina sem þarf að gera er að ganga á gönguskíðum og skjóta úr byssu. Það virkar ekkert flókið. Ég þarf bara að læra að skjóta úr byssu, hef núna 12 mánuði til þess.

 

Hvernig gekk svo að massa undirbúninginn?

Ég fór ekki á Hermannsmótið. Ég var illa æfð, hálflasin og það var ömurlegt veður. Ég missti af æfingabúðunum á Ísafirði og ég og Hilda vorum ekki peppaðar fyrir Strandamótin. Við tókum kalt stöðumat á ástandið. Veistu,ég er hálflasin, já ég líka. Ég held að það væri betra að fara ekki, já sammála. Okkur gekk svona líka glimrandi vel að tala okkur ofan af því að mæta. Yfirleitt hefur önnur okkar verið í gírnum og dregið hina með. Þarna var hvorug okkar í gírnum og ég lá í flensu alla helgina þannig að ég var fegin að hafa ekki farið.

 

Þegar gulrótin hverfur

Þegar Covid-19 byrjaði að herja af fullum krafti sá ég fljótt í hvað stefndi. Mér leist persónulega ekki á blikuna og langaði minna en ekkert að fara til útlanda og verða kannski innilokuð á hótelherbergi í sóttkví eða verða fárveik einhver staðar. Eftir að ég datt út úr Landvættinum í fyrra þegar ég lenti í gifsi viku fyrir Bláalónið vissi ég hversu erfitt það er að fá ekki að keppa eftir að hafa æft gífurlega vel. Ég tók Pollýönnu á það dæmi en ég var ekki tilbúin að gera það aftur. Ég var einfaldlega ekki tilbúin að æfa og æfa fyrir keppnir sem ég vissi innst inni að ég væri ekki að fara í. Ég ákvað því að slá allt út af borðinu. Ég var búin að ákveða að sleppa Fossavatninu áður en þeir hættu við. Ég var líka búin að ákveða að sleppa Ólympísku þríþrautinni í Þýskalandi í júní (það er líka búið að hætta við hana). Mig langar minna en ekkert í hálfan járnkarl til Norður Ítalíu í september. Það verður að játast að það er pínu erfitt að halda dampi þegar allar gulræturnar eru farnar. Að æfa bara til að æfa. Ég verð að hrósa Bændaferðum hérna. Þeir sáu um ferðina til Heilbron. Þegar ég ákvað að afbóka mig ráðlögðu þau mér að bíða og sjá hvort að það yrði farið í ferðina. Þegar ferðinni var aflýst höfðu þau samband að fyrra bragði til að láta mig vita að ég fengi allt endurgreitt, líka staðfestingargjaldið. Ekkert vesen og frábær þjónusta.

 

2020 breyttist því í árið sem ég ætla að bæta formið og fínstilla mig fyrir 2021. Í fyrsta skipti á ævinni er ég ekki með nein plön nema halda mér í formi. Það verður samt að viðurkennast að þegar gulrótin er farin er erfiðara að halda sér að verki. Það er auðvelt að hugsa, það skiptir ekki öllu máli þó að ég sleppi þessari æfingu, ég er ekki að fara að keppa á næstunni. Þess vegna þakka ég fyrir fólkið mitt í Þríþrautadeild Kópavogs sem er svo duglegt að hreyfa sig og deila því á meðal hópsins. Í gærmorgun var 90 mínútna hlaup á plani. Ég var ekki alveg að nenna, það var suddi og kalt. Svo sá ég á Instagram að Birna Íris, Kristín Vala og Hrafnhildur voru búnar að hlaupa. Það var því ekkert annað í stöðunni en að fara út. Náði svo einu mínu besta hlaupi frá upphafi og 3ja besta 10 km.

Mitt markmið 2020 er að bæta mig smátt og smátt. Það hentar mér betur en að taka stökkbreytingar. Ef ég næ að hlaupa 10 km á 60.28 mínútum núna þá er markmiðið næst að 3ja besta 10 km hlaupið mitt verði 59.59 og svo framvegis. Tek eina umferð af styrktaræfingum eftir æfingar í þessari viku og tvisvar næst.

 

Viktor sonur minn er meðetta. Ég sagði við hann um daginn. Viktor lastu þetta með 50 manna æfinguna sem reyndist svo bara misskilingur. Hann leit á mig og sagði, mamma mér er alveg sama. Þetta er akkúrat málið. Hvers vegna erum við að velta okkur upp úr einhverju sem er ekki einu sinni rétt? Hvers vegna erum við að eyða orku í að spá í eitthvað sem við höfum ekki stjórn á og getum ekki breytt? Hann er einn af mínum bestu leiðbeinendum. Ég er á góðri leið með að tileinka mér hans lífspeki.

 

Ekki velta þér upp úr hlutum sem þú getur hvorki stjórnað né breytt.

 

Hægt er að fylgjast með vegferð Ásdísar á instagram: asdisoskvals

 

Óþolandi fólk á samfélagsmiðlunum

 

 

 

 

 

 

 

 

Margir virðast lenda í því að vera með óþolandi fólk á samfélagsmiðlunum sínum og það virðist engin leið til að losna við það. Ég heyri reglulega, jesús minn Ásdís, þessi facebook live sem þú ert að gera eru svo leiðinleg. Þú ert nú eitthvað alvarlega athyglissjúk. Mikið svakalega eru þessi eignamyndbönd sem þú ert að gera ömurleg.

Þetta fólk virðist lenda í því að allskonar óumbeðið efni birtist á samfélagsmiðlunum þeirra og það er engin leið til að stoppa þetta áreiti. Löng og leiðinleg video fara sjálfkrafa í gang og fólk er tilneytt til að horfa á þau til enda. Það er engin leið til að stöðva þetta. 

Það getur auðvitað tekið á taugarnar fyrir marga að lenda í þessu. Ég skil það fullkomnlega. Hver vill hafa uppáþrengjandi, athyglissjúkar og óþolandi manneskjur á tímalínunni sinni? Manneskjur sem eru eins tölvuvírus sem engin leið er að losna við. 

Ég ákvað því að taka saman nokkur góð ráð til að koma í veg fyrir svona vandamál. Leið 1 er skotheld en ef þetta gerist óvart og þú veist ekkert hvernig á að leysa þetta þá eru nokkrar leiðir til að lágmarka skaðann. 

1. Ekki senda fólki sem þú þolir ekki vinabeiðni.
2. Velja unfollow: Þá eruð þið ennþá vinir og viðkomandi fattar ekki að það sé verið að hunsa hann. Með því að gera unfollow sérðu enga pósta frá viðkomandi nema þú veljir að sjá þá aftur.
3. Velja Snooze for 30 days: :Þá færðu pásu frá viðkomandi í 30 daga. Ef þú færð bakþanka þá getur þú alltaf valið Unsnooze
4. Blokka (block): Það er frekar afgerandi aðgerð en þá lendir þú ekki í þessu áreiti. Þessi aðgerð er samt ekki alveg skotheld því stundum bognar þú og bugast og hleypir viðkomandi aftur á samfélagsmiðlana þína.
5. Biðja viðkomandi að blokka þig. Þá lendir þú ekki í þessari stöðu að verða fyrir þessu stöðuga áreiti. Þessi aðgerð er lang áhrifaríkust þannig að ef þú klikkar á leið 1 þá er 5 alveg skotheld. 

Ég útskrifaðist sem kerfisfræðingur um síðustu öld og síðan þá hefur ansi margt breyst. Ég þekki einfaldlega ekki þessa nútíma tækni nógu vel. Ég skil til dæmis ekki hvernig fólk getur lent í því að þurfa að spila ömurleg video ítrekað. Mínir samfélagsmiðlar virka þannig að ég horfi eingöngu á það sem ég vel að horfa á. Kannski er þetta eitthvað sniðugt stillingaratriði sem ég slysaðist til að velja.

Þess vegna hef ég alltaf lúmskt gaman að því þegar fólk er að hafa fyrir því að láta aðra vita hvað þeir séu ömurlegir og uppáþrengjandi á samfélagsmiðlum. Þetta sé alveg hrikalega leiðinlegt og truflandi fyrir þau. Er þetta tegund af masókisma? Þú horfir á eitthvað sem þú hatar og lætur það fara í taugarnar á þér en þú stoppar það ekki. Þarna verð ég að viðurkenna að sérfræðiþekking mín nær ekki nógu langt. Kannski þarf að leita til þartilbærra sérfræðinga til að greina vandann.

 

Getur þú ekki verið aðeins öðru vísi en þú ert ?

Ég passa ekkert alltaf inn í kassann og ansi oft hef ég fengið að heyra að ég sé OF eitthvað. Ég er of hávær. Ég hef of miklar skoðanir. Það væri betra ef ég væri eitthvað öðruvísi. Það er yfirleitt ekki búið að skilgreina hvernig ég ætti frekar að vera en það væri pottþétt betra ef ég væri öðruvísi en ég er.

Hér að neðan má sjá sýnishorn af athugasemdum í gegnum tíðina

Þegar ég átti ekki börn:

Eruð þið virkilega að fara að gifta ykkur, þið eigið engin börn!

Þegar ég varð ólétt:

Hvað ertu eiginlega komin langt á leið? þú ert svakalega stór !

Frænka mín sem er komin miklu lengra en þú er miklu nettari en þú !

Ætlaru í alvöru að borða þessa karamellu, ertu ekki með nógu stóra bumbu ?

Þegar ég átti börn:

Þegar fyrsta barnið var fætt, á ekki að fara að koma með annað !

Hvað ætlið þið eiginlega að hafa langt á milli ?

Það er miklu betra að hafa 2 ár á milli.

Það er miklu betra að hafa 4 ár á milli.

Hvenær á eiginlega að koma með næsta ?

Þegar ég var orðin of gömul:

Ertu virkilega ólétt ?

Var þetta slysabarn ?

Veistu ekki örugglega hver á það ? (jú eiginmaður minn sem ég á 2 önnur börn með)

Ertu ekki full gömul til að vera að koma með eitt núna ?

Til hvers ertu að eiga fleiri börn?

1. þú hefur nú engan tíma til að sinna þessum sem þú átt nú þegar
2. þú ert aldrei heima hjá þér
3. þú ert alltaf í vinnunni

þegar ég var 40 ára, gift sama manni og ég átti strákana með.

Þegar ég var gift:

Mikið svakalega vorkenni ég manninum þínum, það hlýtur að vera svakalega erfitt að vera giftur þér

Þú ert rosaleg gribba

Þú ert svo ákveðin

Þú ert svo stjórnsöm

Mikið ertu vel gift

Þegar ég skildi:

Það er svo gott að vera einhleyp í smá tíma og finna sig

Hvað ætlar þú eiginlega að vera einhleyp lengi ?

Hvers vegna getur þú ekki fundið þér kærasta ?

Hvers vegna gengur þú ekki út ?

Er eitthvað að þér?

Þú verður að lækka standardinn annars gengur þú aldrei út !

Þú ert alltof kröfuhörð

Þú getur ekki ....

Þegar ég var of feit:

Ég skil ekki hvers vegna þú getur ekki grennt þig, þú ert svo klár og dugleg

Hvað ertu komin langt á leið ?

Hvenær áttu að eiga ?

Þú getur ekki mátað þessi stígvél, þau eru ekki til í nógu stórri stærð

Nei þú mátt ekki máta þessi föt

Við eigum ekkert í þinni stærð

Það er ekki sjens að þessi kjóll hafi verið gallaður, þú ert svakalega stór, þú hefur sprengt alla saumana

Hvers vegna ferðu ekki í jóga, í zumba, í einkaþjálfun, út að hlaupa

HVERS VEGNA GERIR ÞÚ EKKI EITTHVAÐ ?

Þegar ég grenntist:

Fáðu þér nú eina kökusneið, það drepur þig ekki

Þú verður að fá þér smá súkkulaði, það er svo gott fyrir sálina

Það drepur þig ekki að leyfa þér smá

Mikið svakalega lifir þú leiðinlegu lífi

Þegar ég byrjaði að æfa:

Er þetta ekki komið nóg ?

Ætlaðu að hverfa ?

Hvenær ætlar þú að slaka á ?

Þú verður að passa að ofæfa ekki !

Þú verður að passa að ofgera þér ekki !

Ég þekkti mann sem æfði svakalega mikið, svo fór hann út að hjóla og dó (3 sem sögðu mér þessa sögu í sömu vikunni)

Þú vaknar of snemma !

Þú ferð of seint að sofa !

Þú sefur of lítið !

Þú ert of manísk, of geðveik, þú ert of mikið !

Þegar ég æfi rangar íþróttir:

Afhverju ertu á gönguskíðum? alpaskíði eru miklu skemmtilegri

Hvers vegna ferðu ekki í zumba? frábær hreyfing

Afhverju ferðu ekki í salsa?

Afhverju getur þú ekki gert eitthvað annað en þú ert að gera?

Þegar ég vel að drekka ekki:

Fáðu þér nú eitt glas

Þú veist ekki afhverju þú ert að missa

Þú verður að prófa

Þú hefur ekki lifað nema fá þér rauðvín með nautasteikinni

Sitja á sólarströnd og sötra hvítvín

Þig skortir alla upplifun

Hvers vegna drekkur þú ekki, áttu við eitthvað vandamál að stríða?

Ertu alkólisti?

Er áfengi vandamál í þínu lífi?

Æi, kommon, ekki vera svona leiðinleg

Hvert á að troða óumbeðnum athugasemdum?

Á mínum grunnskólaárum á Dalvík fór ég oft á skíði og fannst mjög gaman.  Einn daginn var ég að spjalla við vin minn og hann segir.  „Það er alveg ótrúlegt að sjá þig á skíðum“.  Ég hélt í fávisku minni að ég væri svona góð.  Svo bætti hann við, „þú ert eins og belja á svelli, það er ekkert smá fyndið að sjá þig skíða“ og svo flissaði hann ógurlega að eigin fyndni.  Ég gerði það sem flestar 14 ára stelpur með ekkert sjálfstraust gera. Ég hætti að fara á skíði.  Ég var komin á þrítugsaldur þegar ég steig næst á skíði og lengi vel glumdi þetta í hausnum á mér.  Þú ert eins og belja á svelli.  Við erum flest með svona fólk í kringum okkur.  Fólkið sem vill svo vel.  Fólkið sem bendir óumbeðið á gallana okkar og vekur jafnvel athygli á göllum sem við vissum ekki að við hefðum.  Góða fólkið.  Samt er góða fólkið ekki verst.  Yfirleitt erum það við sjálf sem erum verst við okkur.  Við erum okkar verstu gagnrýnendur og segjum hluti við okkur sem við myndum aldrei segja við vini okkar og myndum aldrei umbera að vinir okkar segðu við okkur.

Veistu, þú ert svakalega feit í þessum galla. Ég myndi ekki fara í ræktina í þessum fötum.  Það eiga allir eftir að horfa á rassinn á þér í þessum galla, hann er útum allt.  Það er best að ná af sér nokkrum kílóum og mæta svo. Hvað um það þó að einhver hugsi þetta eða jafnvel segi það ?  Þetta er ekki þeirra líf, þetta er þitt líf.  Með því að selja sjálfri sér að gera ekki eitthvað þá eru að snuða framtíðarþig um betri lífsgæði. 

Að burðast með skoðanir annara er íþyngjandi fyrir sálartetrið. Það er ólýsanlegt frelsi að losa sig undan þessu. Þetta er ekkert ósvipað og ætla að ganga upp Esjuna og vera búin að fylla bakpokann af steinum. Um leið og þú ferð að losa þig við steina fortíðarinnar verður allt svo miklu léttara. Ekki gera skoðanir annara að þínum. Þú átt bara eitt líf og þú átt að lifa því á þinn hátt, ekki eins og eitthvað annað fólk vill.

Það tók mig tæp 50 ár að átta mig á því að ég væri ekki vandamálið. Ef einhverjum líkar ekki við þig þá skiptir það engu máli. Þú heldur bara þínu striki og hinn aðilinn getur valið að láta þig fara í taugarnar á sér.

Dagurinn sem ég áttaði mig á því að skoðanir annara skilgreina ekki hver ég er, var dagurinn sem ég öðlaðist fullkomið frelsi. Skoðanir annara hafa ekki áhrif á mig lengur, enda hafa þær alltaf verið óumbeðnar. Fólk má hafa allar þær skoðanir sem það vill á mér og öðrum. Ég vel bara að láta þær ekki hafa áhrif á mig. Þetta er mitt líf og ég kýs að lifa því á minn hátt. Því meira sem ég breyttist því  fleiri athugasemdir fékk ég. Gallinn við að gera breytingar þá sýnir þú öðrum að þetta sé hægt og það eru ekkert allir tilbúnir að viðurkenna að vandamálið liggur hjá þeim. Lausnin er því oft fólgin í því að gagnrýna og rífa niður árangur annara í staðinn fyrir að horfast í augu við að þú getur líka náð árangri ef þú vilt.

 

Góða fólkið má hunsa, það er röddin í hausnum þínum sem er vandamálið. Þú býrð með henni og það er erfiðara að hunsa hana. Hún getur verið mjög sannfærandi. Aðrir geta verið fífl. Það er erfiðara að segja, hættu þessi rugli, ég er fífl

 

Hægt er að fylgjast með vegferð Ásdísar á instagram: asdisoskvals